کاربرد پرینتر سه بعدی در هوافضا + مزایا و ویژگی ها

شاید برایتان جالب باشد که ایاکاربرد پرینتر سه بعدی در هوافضا امکان پذیر است؟ یا حتی در هوافضا هم می تواند کاربرد داشته باشد ؟ در پاسخ به این سوال باید بگوییم که بله!، چاپ سه بعدی که به عنوان تولید افزودنی نیز شناخته می شود، در صنعت هوافضا بسیار ارزشمند است. در صنعتی که کاهش وزن یا کشش می تواند منجر به صرفه جویی در هزینه شود، پرینت سه بعدی سازندگان هوافضا را قادر می سازد تا هواپیماهای سبک تر و کم مصرف تر را به شیوه ای مقرون به صرفه تر بسازند. صنعت هوافضا یکی از اولین صنایعی بود که به طور گسترده از چاپ سه بعدی در ساخت اجزای کلیدی استفاده کرد و این فرآیند مرزهای طراحی و ساخت را دوباره تعریف کرد.

مهندسان هوافضا در توسعه فرآیند پرینت سه بعدی نقش مهمی داشتند و این صنعت همچنان از مزایای آن بهره می برد، زیرا پرینت سه بعدی به عنوان یک فرآیند تولید، در حال پیشرفت است.

از جگ و ابزارآلات نمونه اولیه گرفته تا قطعات مصرفی نهایی مانند نازل ها و کنسول های کنترلی، پرینت سه بعدی در هوافضا می تواند هم برای کمک به فرآیند ساخت و هم برای ارضای کاربردهای خاص در هواپیما استفاده شود.

در این مقاله از 3dRD پرینت سه بعدی در هوافضا، مواد و فرآیندهای مورد استفاده و کاربردهای مختلف آن مورد بحث قرار خواهد گرفت.

عناوین مقاله

• صنعت هوافضا از چه زمانی استفاده از چاپ سه بعدی را آغاز کرد؟
  
• چگونه پرینت سه بعدی در صنعت هوافضا شروع شد؟
  
• چه نوع موادی در پرینت سه بعدی برای کاربردهای هوافضا استفاده می شود؟
  
• مراحل فرآیند چاپ سه بعدی در صنعت هوافضا چیست؟
  
• انواع مختلف پرینت سه بعدی مورد استفاده در صنعت هوافضا چیست؟
  
• انواع مختلف ماشین های چاپ سه بعدی مورد استفاده در صنعت هوافضا چیست؟
  
• قطعات پرینت سه بعدی برای چه نوع کاربردهایی در صنعت هواپیما استفاده می شود؟
  
• پاسخ ها

کاربرد پرینتر سه بعدی در هوافضا چیست و از کی آغاز شد؟

صنعت هوافضا یکی از اولین صنایعی بود که در سال 1989 پرینت سه بعدی را اجرا کرد. از زمان شروع فناوری چاپ سه بعدی در دهه 1980، صنعت هوافضا یکی از بزرگترین مشارکت کنندگان در توسعه فرآیندها و فناوری چاپ سه بعدی بوده است. امروزه این صنعت یکی از بزرگترین ذینفعان این فرآیند است و نزدیک به 16 درصد از کل درآمد تولید شده توسط صنعت تولید مواد افزودنی را به خود اختصاص می دهد.

چگونه پرینت سه بعدی در صنعت هوافضا شروع شد؟

منشا چاپ سه بعدی در صنعت هوافضا به اواخر دهه 1980 برمی گردد. در آن زمان، بزرگترین خیرین پرینت سه بعدی ارتش آمریکا و صنایع دفاعی بودند. این دو سازمان به طور گسترده از پلاستیک به عنوان جایگزین ارزان‌تری برای فلزات برای انجام آزمایش و شبیه‌سازی سیستم‌ها و اجزای مختلف هواپیما استفاده کردند.

پرینت سه بعدی عمدتاً برای نمونه سازی و آزمایش در صنعت هوافضا تا اواسط دهه 2000 استفاده می شد، زمانی که چاپ سه بعدی پلاستیک های مقاوم در برابر شعله از طریق فرآیندهایی مانند تف جوشی لیزری امکان پذیر شد. با ادامه پیشرفت در چاپ سه بعدی در طول دو دهه اول قرن بیست و یکم، استفاده از آن در کاربردهای هوافضا گسترش یافت. اکنون از آن برای برنامه‌های کاربردی در سراسر چرخه حیات اجزای هوافضا استفاده می‌شود، از جمله: نمونه‌سازی و اعتبارسنجی طرح‌ها، ابزارها، جک‌ها برای تعمیر و نگهداری هواپیما، قطعات مصرفی نهایی در موتورهای جت، و فضای داخلی هواپیما.

چه نوع موادی در پرینت سه بعدی برای کاربردهای هوافضا استفاده می شود؟

تعدادی از مواد مختلف در کاربردهای صنعت هوافضا استفاده می شود. مواد متداول مورد استفاده در زیر فهرست شده و شرح داده شده است:

1. سرامیک

سرامیک ها مواد معدنی و غیر فلزی هستند. آنها به دلیل مقاومت در برابر خوردگی، وزن سبک و مقاومت در برابر سایش برای کاربردهای هوافضا عالی هستند. با این حال، سرامیک‌ها به‌طور استثنایی سخت و شکننده هستند و ساخت قطعات آن را دشوار می‌کند. کائولن و خاک رس چینی دو نمونه از سرامیک هایی هستند که می توانند برای ساخت قطعات به صورت سه بعدی پرینت شوند. از پرینت سه بعدی سرامیکی می توان برای ساخت آینه های ماهواره ای که از کاربید سیلیکون ساخته شده اند، با هدف کاهش وزن و بهبود نسبت سفتی به استحکام استفاده کرد.

2. فیبر کربن

الیاف کربن رشته های طولانی، فوق العاده نازک اما قوی از اتم های کربن هستند. کامپوزیت‌های فیبر کربن برای کاربردهای هوافضا ایده‌آل هستند، زیرا مانند فولاد قوی هستند اما سبک‌تر از آلومینیوم هستند. این به سازندگان اجازه می دهد تا عملکرد هواپیما را با ادغام قطعات فیبر کربن چاپ سه بعدی در چارچوب و ساختار هواپیما بهبود بخشند. با این حال، فیبر کربن گران است و تولید آن دشوار است، که کاربردهای بالقوه آن را در صنعت هوافضا محدود می کند.

مواد فیبر کربن به صورت فیلامنت پرینتر های سه بعدی FDM در بازار موجود میباشد.

3. شیشه

شیشه ماده ای بی شکل است که از خاموش شدن سریع مخلوط مذاب سیلیس و سایر مواد تشکیل می شود. شیشه ماده ای شفاف و شکننده است که از زمان های قدیم مورد استفاده قرار می گرفته است. در حالی که ممکن است اغلب با پنجره ها مرتبط باشد، شیشه های پرینت سه بعدی برای پنجره های هواپیما استفاده نمی شود. در عوض، رشته ها و پودرهای پر از شیشه اغلب برای تقویت پلاستیک و ساخت کامپوزیت های شیشه ای استفاده می شود که در کاهش وزن هواپیما مفید است.

4. فلز

فلزات به طور طبیعی مواد انعطاف پذیر و براق هستند که در مقایسه با مواد دیگر رسانای عالی گرما و الکتریسیته هستند. فلزاتی مانند آلومینیوم و تیتانیوم به دلیل مقاومت در برابر خوردگی و نسبت استحکام به وزن بالا به طور گسترده در هواپیما استفاده می شوند. فلزات پرینت سه بعدی در اجزای موتور، قاب ها، سازه ها و تجهیزات الکترونیکی استفاده می شوند. یکی از نکات منفی فلزات سنگین بودن آنهاست. فلز بیش از حد در هواپیما می تواند بر عملکرد هواپیما و بازده سوخت تأثیر منفی بگذارد.

شکل 1 نمونه ای از پروانه توربین چاپ شده سه بعدی است:

5. پلیمرها

پلیمرها موادی هستند که از زنجیره های تکرارشونده مولکول ها تشکیل شده اند. نمونه‌های رایج پلیمرها در هوافضا شامل ترموپلاستیک‌های مصنوعی مانند نایلون و ABS (اکریلونیتریل بوتادین استایرن) است. این مواد را می توان برای چاپ سه بعدی اجزای داخلی مانند پشتی صندلی و پانل های دیواری یا کانال های هوا استفاده کرد. به طور کلی، پلیمرها برای کاربردهای هوافضا عالی هستند زیرا سبک و بادوام هستند. با این حال، پلیمرها در مقایسه با فلزات ضعیف هستند و نمی‌توانند برای کاربردهای باربری بالا که اغلب فلز ترجیح داده می‌شود، استفاده شوند. معرفی خصوصیات انواع فیلامنت ها را ببینید.

6. Inconel®

Inconel® یک سوپر آلیاژ مبتنی بر نیکل کروم است که به دلیل استحکام آن در دماهای بالا و مقاومت عالی در برابر خزش و خوردگی ارزش دارد. در کاربردهای هوافضا پرینت سه بعدی، Inconel® اغلب در موتورهای توربین جت برای ساخت نازل سوخت استفاده می شود. نقطه ضعف اصلی Inconel این است که یک ماده گران قیمت است.

7. کامپوزیت ها

مواد کامپوزیتی از دو یا چند ماده تشکیل‌دهنده تشکیل شده‌اند که خواص آنها مکمل یکدیگر است. مواد کامپوزیت دارای مزایای ساختاری مانند استحکام بالا و وزن کم و همچنین افزایش مقاومت در برابر سایش هستند. مواد کامپوزیتی برای پرینت سه بعدی در هواپیما منجر به هواپیماهای سبک تر و ساختاری انعطاف پذیرتر می شود زیرا خواص مطلوب مواد مختلف با هم همکاری می کنند. نقطه ضعف مواد کامپوزیتی پرینت سه بعدی این است که زیست سازگار نیستند و می توانند گران باشند.

مراحل فرآیند چاپ سه بعدی در صنعت هوافضا چیست؟

پرینت سه بعدی می تواند به اعتبار طراحی و عملکرد قطعه کمک کند و می تواند برای حجم های تولید کوچک تا متوسط ​​استفاده شود. بخش‌هایی از فرآیند پرینت سه بعدی که در صنعت هوافضا استفاده می‌شود در زیر فهرست شده و توضیح داده شده است:

1. طراحی

طراحی های هوافضا معمولاً به عنوان مدل های مفهومی شروع می شوند که یک جزء خاص هواپیما را به نمایش می گذارند. مدل‌ها در نرم‌افزار CAD ایجاد می‌شوند و سپس به فرمت فایل سازگار با چاپگر سه بعدی مانند stl. صادر می‌شوند.

2. آماده سازی

قبل از اینکه یک طرح توسط چاپگر سه بعدی ساخته شود، باید کارهای آماده سازی خاصی انجام شود تا از کیفیت چاپ مطلوب اطمینان حاصل شود. روش های آماده سازی بسته به هندسه قطعه، نوع چاپ سه بعدی و چاپگر مورد استفاده متفاوت خواهد بود. مدل های قطعه باید در چاپگرها به گونه ای پیکربندی و جهت دهی شوند که کیفیت مطلوب را تضمین کند.

علاوه بر این، برخی از چاپگرها، مانند پرینترهای FDM (مدل سازی رسوب ذوب شده) و چاپگرهای SLS (تخلیص لیزری انتخابی)، نیاز به گرم شدن میز گرم ها قبل از چاپ دارند.

3. چاپ

پس از پیکربندی مدل های سه بعدی به صورت دلخواه و آماده سازی مناسب سیستم های پرینت سه بعدی با توجه به نوع دستگاه چاپ و چاپ سه بعدی مورد استفاده، می توان قطعات را ساخت. زمان چاپ بسته به اندازه قطعه و نوع چاپ مورد استفاده از چند دقیقه تا چند ساعت متغیر است.

4. پس پردازش

پس از اتمام پرینت سه بعدی، می توان قطعات را از سینی ساخت خارج کرد. تمام قطعات پرینت سه بعدی نیاز به پس پردازش دارند. با این حال، قطعات چاپ شده با یک روش ممکن است نیاز به پس پردازش بیشتری نسبت به قطعات تولید شده با روش دیگر داشته باشند. به عنوان مثال، قطعات چاپ شده FDM اغلب فقط نیاز به حذف مواد پشتیبانی دارند در حالی که قطعات چاپ شده DED (رسوب مستقیم انرژی) به فرآیندهای ماشینکاری اضافی برای به دست آوردن ابعاد مورد نظر نیاز دارند.

5. آزمایش

پس از تکمیل پس پردازش، قسمت پرینت سه بعدی تست و ارزیابی می شود. در صورت نیاز به اصلاحات در طراحی، چاپ سه بعدی طراحان را قادر می سازد تا به سرعت طرح های جدید را ایجاد و آزمایش کنند. هنگامی که عملکرد مورد نظر یک قطعه پرینت سه بعدی برآورده شد، می توان قطعه را برای تولید دسته ای کوچک تا متوسط ​​چاپ سه بعدی کرد یا با روش های سنتی تر تولید کرد.

انواع مختلف پرینت سه بعدی مورد استفاده در صنعت هوافضا چیست؟

انواع مختلفی از پرینت سه بعدی وجود دارد که می تواند در صنعت هوافضا استفاده شود. این موارد در زیر ذکر شده است:

1. مدل سازی رسوب ذوب شده (FDM)

مدل سازی رسوب ذوب شده (FDM) نوعی پرینت سه بعدی است که از یک فیلامنت ترموپلاستیک اکسترود شده برای ساخت قطعات لایه به لایه استفاده می کند. پلاستیک مذاب از یک نازل بر روی یک میز ساخت بیرون کشیده می شود. وقتی لایه اول خنک شد، لایه زیر رسوب می کند. این فرآیند لایه به لایه تکرار می شود تا کل بخش کامل شود. چاپ FDM در هوافضا بیشتر برای اهداف نمونه سازی و تأیید طراحی، تزئینات داخلی و قطعات غیر حساس است تا قطعات کاربردی صنعتی هواپیما.

2. استریولیتوگرافی (SLA)

استریولیتوگرافی (SLA) یک فرآیند چاپ سه بعدی است که از رزین پلیمری حساس به نور دقیقاً قرار داده شده استفاده می کند که توسط نور UV پخته می شود تا قطعات لایه به لایه ساخته شود. SLA بالاترین وضوح را در بین هر نوع چاپ سه بعدی ارائه می دهد و اغلب برای ساخت لوازم جانبی کابین مانند دستگیره های در و پانل های پشتی صندلی استفاده می شود.

3. تف جوشی لیزری انتخابی (SLS)

تف جوشی لیزری انتخابی (SLS) یک فرآیند چاپ سه بعدی است که دقیقاً پودرهای ترموپلاستیک را تف جوشی و ذوب می کند تا قطعات را لایه به لایه تشکیل دهد. هنگامی که یک لایه کامل شد، پودر بیشتری رسوب می‌کند، سینی ساخت پایین می‌آید و فرآیند تکرار می‌شود. SLS برای تولید قطعات با هندسه های پیچیده با وضوح بالا عالی است. چاپ سه بعدی SLS در هوافضا معمولاً برای تولید دسته‌ای کوچک اجزای جریان هوای انعطاف‌پذیر مانند کانال‌های هوا و قطعات مقاوم در برابر حرارت مانند قاب‌های نازل استفاده می‌شود.

4. ذوب پرتو الکترونی (EBM)

ذوب پرتو الکترونی (EBM) یک فرآیند چاپ سه بعدی است که از پودر فلز رسانای الکتریکی و پرتوهای الکترونی برای تولید قطعات لایه به لایه استفاده می کند. فرآیند چاپ باید در خلاء انجام شود تا از تداخل مولکول های گاز با انرژی ساطع شده توسط پرتو الکترونی جلوگیری شود. پرتو الکترونی پودر فلز را تا دمای بسیار بالا (1112-1292 درجه فارنهایت) گرم می کند تا ذوب شود و آن را با هم ذوب کرده و قطعاتی را تشکیل دهد. EBM را می توان برای ساخت قطعات فلزی مانند جناغ های تعلیق استفاده کرد.

5. رسوب مستقیم انرژی (DED)

رسوب انرژی مستقیم (DED) یک فرآیند چاپ سه بعدی است که از یک منبع انرژی مانند پرتو الکترونی، لیزر یا قوس پلاسما برای ذوب پودر یا رشته استفاده می کند که از یک نازل رسوب می کند. این فرآیند مشابه EBM است اما برای تکمیل نیازی به خلاء ندارد. چاپ DED معمولاً برای ساخت قطعات فلزی در موتورهای توربین جت استفاده می شود.

انواع مختلف ماشین های چاپ سه بعدی مورد استفاده در صنعت هوافضا چیست؟

انواع مختلف ماشین های چاپ سه بعدی مورد استفاده در صنعت هوافضا در زیر توضیح داده شده است:

1. ماشین های پودر بستر فیوژن (PBF)

ماشین‌های همجوشی بستر پودری ( PBF ) ماشین‌های پرینت سه بعدی هستند که پودرها را از طریق فرآیندهایی مانند SLS یا EBM به هم می‌چسبانند و ذوب می‌کنند. از مزایای ماشین های PBF می توان به قابلیت بازیافت پودر استفاده نشده برای فرآیندهای چاپ آینده، انتخاب گسترده ای از مواد پلاستیکی و فلزی و حداقل پشتیبانی مورد نیاز برای تولید قطعات اشاره کرد.

از معایب دستگاه های PBF می توان به توان بالا برای چاپ قطعات، قطعات حساس به اعوجاج حرارتی و زمان چاپ کند اشاره کرد.

2. ماشین های مدل سازی رسوب ذوب شده (FDM)

ماشین‌های FDM ماشین‌های چاپ سه بعدی هستند که با اکسترود کردن رشته‌های پلاستیکی لایه به لایه، قطعات را ایجاد می‌کنند. ماشین‌های FDM دارای چندین مزیت از جمله هزینه کم، ردپای کوچک و طیف گسترده‌ای از مواد موجود برای چاپ هستند. با این حال، ماشین های FDM معایبی نیز دارند. قطعات چاپ شده توسط FDM مستعد تاب خوردگی هستند و در جهت های عمود بر لایه های چاپ ضعیف هستند. علاوه بر این، ماشین‌های FDM مستعد گرفتگی نازل هستند و اغلب به کالیبراسیون بستر نیاز دارند.

3. دستگاه های استریولیتوگرافی (SLA)

ماشین‌های SLA ماشین‌های پرینت سه بعدی هستند که با پخت پلیمرهای حساس به نور با لامپ UV قطعات را تولید می‌کنند. از مزایای دستگاه های SLA می توان به قابلیت چاپ قطعات بسیار دقیق و دقیق، امکان ذخیره رزین استفاده نشده برای کارهای چاپی آینده و امکان چاپ الگوهای پیچیده و پیچیده اشاره کرد. با این حال، معایب ماشین‌های SLA شامل هزینه‌های بالای اولیه و نگهداری است و رزین‌ها سازگار با محیط زیست نیستند.

4. ماشین های رسوب مستقیم انرژی (DED)

ماشین‌های رسوب مستقیم انرژی (DED) پرینترهای سه بعدی هستند که با استفاده از یک منبع حرارت متمرکز مانند لیزر، قوس پلاسما یا پرتو الکترونی که پودر یا رشته را ذوب می‌کند، قطعات تولید می‌کنند. مزیت اصلی چاپگر DED این است که اجازه می دهد تا ساختار دانه قطعات چاپ شده را کنترل کرده و قطعات بزرگ را با ابزار کم ساخته شود. از معایب دستگاه های DED می توان به قطعات ساخته شده با دقت ضعیف و نیاز به پس پردازش برای به دست آوردن ابعاد دلخواه اشاره کرد. علاوه بر این، ماشین‌های DED گران هستند و می‌توانند بیش از 500000 دلار هزینه داشته باشند که می‌تواند مانعی برای بسیاری از سازمان‌ها باشد.

5. ماشین آلات بایندر جتینگ (BJ)

ماشین‌های بایندر جتینگ (BJ) مشابه ماشین‌های PBF (همجوشی بستر پودری) هستند، اما به جای استفاده از منبع حرارتی متمرکز برای ذوب پودرها، مواد اتصال دهنده مایع را روی پودرهای فلزی یا پلاستیکی قرار می‌دهند تا آنها را با هم ذوب کنند. از مزایای ماشین های BJ می توان به توانایی تولید قطعات با تکیه گاه داخلی کم یا بدون تکیه گاه، توانایی تولید قطعات با زبری سطح پایین و توانایی تولید قطعات بزرگ اشاره کرد. از معایب ماشین های BJ می توان به مشکل در کنترل دقت و تلرانس به دلیل انقباض و قطعات ضعیف به دلیل ساختار متخلخل اشاره کرد. در حالی که زینترینگ به عنوان یک پس فرآیند می تواند قطعات را قوی تر کند، فرآیند اضافی هزینه بیشتری را اضافه می کند.

قطعات پرینت سه بعدی برای چه نوع کاربردهایی در صنعت هواپیما استفاده می شود؟

در زیر چند نمونه از قطعات قابل تولید با پرینت سه بعدی برای صنعت هواپیما آورده شده است:

1. اجزای موتور

مواد مورد استفاده برای اجزای موتور باید تنش های مکانیکی و حرارتی بالایی را تحمل کنند. قطعاتی مانند نازل سوخت را می توان با فرآیندهای پرینت سه بعدی مانند EBM (ذوب پرتوهای الکترونی) و DED (رسوب مستقیم انرژی) ساخت. نه تنها تولید نازل ها با استفاده از این فرآیندها کارآمدتر است، بلکه خود نازل ها سبک تر از نازل هایی هستند که با روش های سنتی تولید می شوند. این مزایای مثبت قابل توجهی را در رابطه با عملکرد هواپیما و اثرات زیست محیطی ارائه می دهد.

2. اجزای سازه ای

اجزای ساختاری اجزای داخلی و خارجی هستند که به شکل گیری و پشتیبانی از بدنه صلب هواپیما کمک می کنند. اجزای ساختاری مانند براکت ها و جناغ ها را می توان با فرآیندهای چاپ سه بعدی مانند EBM و DED با استفاده از آلیاژهای تیتانیوم و تیتانیوم، مس و آلیاژهای نیکل ساخت.

3. نگهداری و تعمیر

تعمیر و نگهداری و تعمیر به طور معمول در هواپیما برای اطمینان از استفاده ایمن و عمر طولانی آنها انجام می شود. روش‌های چاپ سه‌بعدی مانند EBM و DED را می‌توان برای ساخت جیگ‌ها، وسایل و ابزارهای مورد نیاز برای انجام تعمیر و نگهداری و تعمیر هواپیما از تیتانیوم، فولاد ضد زنگ و مس و سایر فلزات استفاده کرد.

4. اجزای داخلی

اجزای داخلی هواپیما شامل همه چیز از تجهیزات اویونیک گرفته تا لوازم جانبی کابین مانند چفت درب ها و وسایل روشنایی است. SLA (استریولیتوگرافی) و SLS (سینترینگ لیزری انتخابی) دو روش محبوب پرینت سه بعدی هستند که معمولاً برای ساخت قطعات داخلی هواپیما استفاده می شوند.

5. نمونه سازی و ابزار

نمونه سازی و ابزارسازی به فرآیندهای مربوط به طراحی و آزمایش مفاهیم جدید طراحی و توسعه ابزارهای مرتبط اشاره دارد. پرینت سه بعدی برای ایجاد نمونه های اولیه و ابزارسازی برای صنعت هوافضا به دلیل توانایی آن در ساخت قطعات پیچیده در صورت تقاضا با کمی کار راه اندازی بسیار عالی است. این امکان توسعه و آزمایش سریع محصولات جدید مانند جناغ‌های تعلیق و قاب‌های نازل را فراهم می‌کند.

پاسخ ها

قطعات پرینت سه بعدی مورد استفاده هوافضا چه قطعاتی هستند؟

قطعات زیر مکانیکی هوافضا هستند که همگی می توانند با پرینت سه بعدی ساخته شوند:

1. نازل های سوخت
2. استخوان آرزو
3. مسکن ها
4. ایروفویل
5. چفت درب
6. وسایل روشنایی
7. پشتی صندلی
8. پانل ها
9. قطعات را برش دهید

مزایای فناوری پرینت سه بعدی در صنعت هواپیما چیست؟

کاربردهای پرینت سه بعدی در صنعت هواپیما مزایای متعددی دارند. آنها در زیر توضیح داده شده اند:

کاهش وزن: از چاپ سه بعدی می توان برای جایگزینی قطعات فلزی با قطعات پلاستیکی سبک تر استفاده کرد. اجزای تولید شده توسط پرینت سه بعدی وزن کلی هواپیما را کاهش می دهد که در نتیجه مصرف سوخت را کاهش می دهد و عملکرد هواپیما را بهبود می بخشد.
مقرون به صرفه بودن: قطعات پرینت سه بعدی را می توان در مراحل بسیار کمتری نسبت به قطعات تولید شده توسط فرآیندهای تولید سنتی ساخت. علاوه بر این، فرآیند کاملاً خودکار است. این به کاهش هزینه های کلی تولید و ضایعات کمک می کند.

معایب فناوری پرینت سه بعدی در صنعت هواپیما چیست؟

همچنین چندین معایب پرینت سه بعدی در صنعت هواپیما وجود دارد . برخی از معایب در زیر شرح داده شده است:

مواد محدود در دسترس: در حالی که بسیاری از پلاستیک ها و فلزات پرکاربرد با چاپ سه بعدی سازگار هستند، هزاران آلیاژ و ترکیب هنوز ناسازگار هستند. این واقعیت کاربردهای بالقوه ای را که می توان از چاپ سه بعدی در صنعت هوافضا استفاده کرد، محدود می کند.
ساختار ضعیف بخش: برخی از روش‌های پرینت سه بعدی، مانند FDM (مدل‌سازی رسوب ذوب شده) و SLS (سینترینگ لیزری انتخابی)، قطعاتی با خواص ناهمسانگرد تولید می‌کنند (ویژگی‌هایی که بسته به جهت بار اعمال‌شده متفاوت است). این می تواند برای برخی از قطعات باربر نامطلوب باشد و پتانسیل کاربردهای مختلف چاپ سه بعدی را برای صنعت هوافضا محدود می کند.

چه کسانی از پرینت سه بعدی در صنعت هواپیما استفاده می کنند؟

چاپ سه بعدی توسط شرکت های تحقیق و توسعه، سازندگان هواپیما و شرکت های تعمیر و نگهداری استفاده می شود. پرینت سه بعدی را می توان برای نمونه سازی سریع قطعات هوافضا، و تولید دسته ای کوچک تا متوسط ​​اجزای هوافضا، جگ ها، وسایل و ابزارهای تعمیر و نگهداری هواپیما استفاده کرد.

چه کاربردهایی برای فناوری چاپ سه بعدی در بخش هوانوردی ممکن است در آینده وجود داشته باشد؟

پرینت سه بعدی فرآیندی است که همچنان بر صنعت هوافضا تأثیر مثبت دارد. این برنامه برای کاهش اثرات زیست محیطی منفی صنعت هوافضا، تقویت نوآوری در صنعت، و بهبود عملکرد هواپیما و کارایی ساخت برای سال‌های آینده آماده است، بال های چاپ سه بعدی و هوانوردی سبز تنها دو نمونه از کاربردهای چاپ سه بعدی آینده در هوافضا هستند.

در انتها

در این مقاله به صورت جامع به کاربرد پرینتر سه بعدی در هوافضا پرداختیم و میدانیم که چه کاربرد هایی پرینتر سه بعدی در این صنعت دارد و با مزایا آن آشنا شدیم، نظرتان را حتما از بخش کامنت ها با ما به اشتراک بگذارید و یا اگر سوالی دارید می توانید همین حالا از پشتیبانی و مشاوره مشاورین مجرب ما به صورت 24 ساعته بهره مند شوید.

3dRD

شرکت صنعت سامه با نام تجاری 3dRD بزرگترین و تخصصی ترین تولیدکننده پرینترهای سه بعدی در ایران

Source: www.xometry.com